-
1 διαφερω
(fut. διοίσω, aor. 1 διήνεγκα - ион. διήνεικα, aor. 2 διήνεγκον: aor. pass. διηνέχθην)1) носить в разные стороны(σκῆπτρα Eur.; καθάπερ ἐν κλύδωνι Plut.)
ἐπὴ λεπτοῦ ναυαγίου διαφέρεσθαι Plut. — носиться (по морю) на тонком обломке разбитого корабля2) разносить, раскладывать, распределять3) переносить, переводитьἔστησαν ὀρθαὴ καὴ διήνεγκαν κόρας Eur. — они встали и огляделись вокруг4) разносить, распространять(κηρύγματα Eur.; ἀγγελίας Luc.; φήμη τις διηνέχθη περί τινος Plut.)
— широко прославлять (τινά Pind.)5) разбрасывать, рассеиватьφυγῇ διαφέρεσθαι δι΄ ἀλλήλων Plut. — разбегаться в разные стороны
6) носить, вынашивать(γαστρὸς ὄγκον Eur.)
διενέγκασα καὴ τεκοῦσα Xen. — выносившая и родившая (ребенка)7) перевозить, доставлять8) вносить, подавать(ψῆφον Eur., Xen., Aeschin., Dem., Plut.)
ψῆφον φανερὰν διενεγκεῖν Thuc. — открыто проголосовать9) переносить, терпеть, сносить(ῥᾷστά τι Soph.; ἀργῶς τέν φυγήν Plut.)
10) ( о времени) вести, проводить(τὸν αἰῶνα Hom.)
θεοὺς σέβων βίον διήνεγκε Eur. — он прожил свою жизнь благочестиво;δ. τὸν πόλεμον Her. — вести затяжную войну (ср. 12);τέν νύκτα κλαίων διήνεγκε Plut. — он провел ночь в слезах11) существовать, жить12) вести до конца, заканчиватьπόλεμον διενείκας Her. — закончив войну (ср. 10)
13) переворачивать, опрокидывать(πάντ΄ ἄνω τε καὴ κάτω Eur.)
14) волновать, смущать, тревожить(διαλγές ἄτα διαφέρει τὸν αἴτιον Aesch.; δ. τὰς ψυχὰς πράγμασι καὴ φροντίσι Plut.): pass. волноваться, колебаться
πολλὰ διενεχθεὴς τῇ γνώμῃ (тж. τῷ λογισμῷ и τοῖς λογισμοῖς) Plut. — долго не зная, какое принять решение15) отличаться, разниться(τινί τινος Plat.)
δ. τινός Eur., Xen., Arph., τινί Xen., Plat., τι, πρός τι и κατά τι Arst., εἴς τι Xen. и ἔν τινι Xen., Dem.; — отличаться чем-л. (в чём)-л.;16) выгодно отличаться, превосходить(τινός τι Aeschin., Luc., τινά τινι Polyb., Diod., τινί τινος Plut., τινί Thuc., Aeschin., Polyb., Plut., εἴς τι Xen., Plat., ἐπί τινι Xen., ἔν τινι Isocr., πρός τι Aeschin. и κατά τι Xen.)
ἱμάτια διαφέροντα Plat. — отличные одежды;πολὺ διέφερεν ἀλέξασθαι ἢ μάχεσθαι Xen. — было гораздо выгоднее вести оборону, чем принять открытый бой;πεπραχέναι διαφέρον τι Polyb. — совершить нечто особенное, отличиться17) med. (aor. διηνέχθην)(тж. δ. ταῖς γνώμαις Polyb.) расходиться во мнениях (ἀλλήλοις Plat. и πρὸς ἀλλήλους Lys., Polyb.; περί τινος Her., Arph., Plat., ἀμφί τινος и ἔν τινι Xen.)
τὰ διαφέροντα Thuc. — спорные вопросы18) преимущ. impers. быть важным, иметь значение(τοῦτο διέφερε τοῖς Θηβαίοις Polyb.)
τὰ διαφέροντα (πράγματα) Thuc., Lys., Isae., Plut.; — важные вопросы;ἰδίᾳ τι αὐτῷ διαφέρει Thuc. — это представляет для него личный интерес;οὔ τί οἱ διέφερε ἀποθανέειν Her. — он относился равнодушно к смерти -
2 επιμεμφομαι
1) быть недовольным, сетовать(τινος и ἕνεκά τινος Hom., τινι Theocr. и τι Plut., Anth.)
Ἀτρείδη, τέο (= τίνος) δ΄ αὖτ΄ ἐπιμέμφεαι ; Hom. — Атрид, на кого же ты негодуешь?;ἤ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι ; Hom. — или ты на братьев сердит?;ἐγὼ ταῦτα ποιήσω ὥστε σὲ καὴ τὸν παῖδα τὸν σὸν μηδὲν ἐ. Her. — я сделаю так, что ни тебе, ни твоему сыну не на что будет жаловаться2) порицать, упрекать(τινί τι и τινι ἀντί τινος Her., τινά τινος Soph. и τινί τινος Luc.)
-
3 εγκαλεω
(fut. ἐγκαλέσω, pf. ἐγκέκληκα; fut. pass. ἐγκληθήσομαι)1) заявлять претензию, требовать(τι Xen.)
2) требовать по суду, искать в судебном порядке(χρέος Isocr.; τὰς ὀγδοήκοντα μνᾶς Dem.)
3) упрекать, порицать, винить(τινί τι Soph., Plat., Luc., Plut. и τινί τινος Plut., τινι Arst.; τι Thuc., Plat.)
χόλον ἐ. κατά τινος, Soph. — гневно порицать кого-л.;τὸ νεῖκος ἐ. Soph. — винить в ссоре;ἐγκαλεῖται τῇ τύχῃ impers. Arst. — вину сваливают (обычно) на судьбу4) юр. привлекать к ответственности, обвинять(τινι ἀδίκημά τι Plat.; τινι περί τινος Isocr.)
οἱ ἐγκαλέσαντες Arst. — обвинители;τὰ ἐγκαλούμενα Polyb. — обвинения -
4 χαλεπως
1) трудно, с большим трудом, едва(διαγνῶναί τινα Hom.)
χ. δέ σ΄ ἔολπα τὸ ῥέξειν Hom. — трудно, думаю, будет тебе совершить это;χ. ἔχει ἡμῖν … Thuc. — нам трудно …2) трудно, тяжело, мучительно(ζῆν Plat.)
ἐν τοῖς χαλεπώτατα διάγειν Thuc. — находиться в весьма тяжелом состоянии;χ. ἔχειν ὑπὸ τραυμάτων Plat. — страдать от ран, быть тяжело раненным;χ. ἔφερον οἰκίας καταλιπόντες Thuc. — им было тяжело покидать домашние очаги;χ. ἔχειν ἔκ τινος Xen. — быть раздраженным чем-л.;ἐπὴ τούτῳ χ. διατεθείς Plut. — глубоко оскорбленный этим3) сурово, жестоко, строго(τιμωρεῖσθαι Thuc.; ἐκπυνθάνεσθαί τινος Arph.)
χ. ἔχειν τινὴ ἐπί τινι Dem. — негодовать на кого-л. из-за чего-л. -
5 σπουδαζω
(fut. σπουδάσομαι - поздн. σπουδάσω, aor. ἐσπούδασα, pf. ἐσπούδακα; pass.: aor. ἐσπουδάσθην, pf. ἐσπούδασμαι)1) спешить, торопиться2) деятельно заниматься, прилагать старания, усердно стремиться, стараться(περί τι, περί τινος, ἐπὴ τινι и τι Xen., Plat. etc.; πρός и εἴς τι Dem., ὑπέρ τινος Isocr., Dem., τινί Luc. и ποιεῖν τι Soph., Xen.)
3) окружать попечением, заботиться(πρός τινα Plat., περί τινα и περί τινος Xen., ὑπέρ τινος Dem., τινί Plut. и εἴς τινα Anth.)
4) говорить, поступать или принимать всерьез, относиться серьезноσπουδάζει ταῦτα ἢ παίζει ; Plat. — он это серьезно говорит или шутит?;
μάλα ἐσπουδακότι τῷ προσώπῳ Xen. — с весьма серьезным выражением лица;ἐσπούδακας, ὅτι ἐπελαβόμην ἐρεσχηλῶν σε Plat. — ты принял всерьез то, что я подтрунил над тобой;τὰς παιδιὰς εἶναι δεῖ τὰς μιμήσεις τῶν ὕστερον σπουδαζομένων Arst. — игры должны быть подражанием будущим серьезным делам;μέ σπουδάζεσθαι Arst. — не встречать к себе серьезного отношения, быть в пренебрежении5) усердно работать, тщательно делать, старательно подготовлятьεἰ ἐσπουδάκει καθάπερ ἄλλοι Plat. — если бы он так же усердно работал, как другие;
τὰς περὴ τὸ σῶμα ἡδονὰς σ. Plat. — гоняться за физическими наслаждениями;θαυμαστῶς ἐσπουδασμένος Plat. — изготовленный с удивительной тщательностью;τὰ μάλιστα ἐσπουδασμένα σῖτα Xen. — приготовленные с величайшим старанием яства;πέλας γὰρ πᾶν ὅ τι σπουδάζεται Eur. — ведь близко все, что является предметом упорного труда;σπούδασον ἐλθεῖν ταχέως NT. — постарайся прийти скоро -
6 υπερεχω
эп. ὑπερείχω1) держать сверхуὑ. τί τινος Hom., Arph., Arst.; — держать что-л. над кем(чем)-л.;
πόλεος ὑπερσχεῖν ἀλκάν Aesch. — простереть (свою) мощь над городом, т.е. спасти город2) поднимать кверху(τὸ στόμα Arst.; ὀφρύν Anth.)
3) подниматься, возвышатьсяὄμμ΄ ὑπερσχὸν ἴτυος Eur. — глаз, глядящий поверх щита;
ὑ. τοῦ τειχίου Plat. — подниматься выше стены;ὑ. τῇς θαλάσσης Thuc. — торчать над поверхностью моря;τὰ ὑπερέχοντα πάντα Her. — все, что возвышается (над средним уровнем);τὸ ὑπερέχων Thuc. — выступ;ὑ. τῷ κέρατι τῶν πολεμίων Xen. — совершать фланговый охват противника4) восходить(ἠέλιος ὑπερέσχεθε γαίης Hom.)
5) превосходить, превышать(πάντα νοῦν NT.)
κατά τι ὑπερέχεσθαι Arst. — быть превзойденным (уступать) в чем-л.6) брать верх, отличаться, выдаваться(ἐν τοῖς πολέμοις Men.)
οἱ ὑπερσχόντες Aesch. — могущественные люди;οἱ ὑπερέχοντες Diog.L. — влиятельные лица7) быть в состоянии вынестиὑ. τινός Arph., Diod.; — быть в состоянии выдержать что-л.
-
7 κατατιθημι
(fut. καταθήσω; эп.: 1 л. pl. aor. 2 κάτθεμεν - 3 л. pl. κάτθεσαν, 1 л. pl. conjct. καταθείομεν = καταθῶμεν, inf. κατθέμεν; med.: 1 л. pl. aor. 2 κατθέμεθα, 3 л. dual. κατθέσθην, conjct. καταθείομαι = καταθῶμαι, part. κατθέμενος) тж. med.1) класть, складывать(τι ἐπὴ χθονός и ἐπὴ χθονί, ἐν ψαμάθῳ Hom.; τὰ ὅπλα εἰς τὸ μέσον Xen.)
2) (тж. κ. εἰς μέσον Eur.) ставить(κλισίην τινὴ παρὰ πυρί Hom.; τὸν κρατῆρα Eur.)
3) med. ( снимая с себя) складывать(τὰ τεύχεα ἐπὴ γαίῃ, χλαῖναν ἐπὴ θρόνου Hom.)
ἐν ἡσυχίᾳ καταθέσθαι τὸ σῶμα Plut. — предаться отдыху4) med. снимать с себя(ζώναν Pind.; θοἰμάτιον Arph.)
5) тж. med. класть на погребальное ложе или в могилу, хоронить(τὸν Λύσανδρον ἐν φίλῃ χώρᾳ Plut.; τινὰ ἐν μνημείῳ NT.)
κατθέμενοι γοάοιεν Hom. — погребая (нас, они) рыдали бы6) med. откладывать (для себя), припрятывать, прятать(τι ἐπὴ δόρπῳ Hom.; πάντα βίον ἔνδοθι οἴκου Hes.; sc. σῖτον Lys.; θησαυροὺς ἐν τῷ οἴκῳ Xen.)
7) переносить, помещать8) высаживать (на берег)9) прокладывать(ὁδὸν εὐθύτομον Pind.)
10) med. отправлять11) med. отправлять в качестве заложников(τοὺς πρέσβεις ἐς Αἴγιναν Thuc.)
12) помещать, заключать, сажать(τινὰ ἐν τῶ δεσμωτηρίῳ Dem.)
13) ( в качестве награды или приза) ставить, предлагать(ἄεθλα, λέβητα Hom.)
14) выставлять (для всеобщего обозрения)(γράμματα εἰς τέν ἀγοράν Plat.)
15) med. слагать с себя(ἀρχήν, μοναρχίαν Plut.)
ἐς μέσον Πέρσῃσι καταθεῖναι τὰ πρήγματα Her. — передать персидскому народу управление государством;
εἰς τὸ κοινὸν καταθεῖναι Plat. — подвергнуть (что-л.) совместному обсуждению;εἰς τὸ ἴδιον καταθέσθαι τι ἑαυτῷ Xen. — использовать что-л. в личных целях;τὸ αὑτοῦ ἔργον ἅπασι κοινὸν κ. Plat. — делать свое дело общим достоянием17) med. откладывать в сторону, оставлять без внимания(τοὺς ποιητάς Plat.)
ἐν ἀμελείᾳ κ. τινά Xen.; — пренебрегать кем-л.18) med. прекращать(πόλεμον Thuc.; λόγους περί τινος Plat.; διαβολὰς καὴ κατηγορίας Plut.)
θυμὸν κατάθου Arph. — уйми свой гнев;τῆς ξυμφορᾶς κατατιθεμένης Thuc. — уладив это столкновение;ἐπ΄ ἀργυρίῳ καταθέσθαι τέν πρός τινα ἔχθραν Plut. — за деньги помириться с кем-л. (ср. 23)19) med. направлять(ὀργέν εἴς τινα Xen.)
20) вносить, платить, уплачивать(δέκα τάλαντά τινι Her.; δύο δραχμάς Arph.; μετοίκιον Lys.; ὄφλημα Dem.)
τῇ δραχμῇ ἑκάστου μηνὸς ἐπωβελίαν κ. Plat. — уплачивать ежемесячно с каждой драхмы один обол ( в виде процентов);τί τινος κ. τινι Arph. — платить что-л. за что-л. кому-л.;ἃ δ΄ ὑπέσχεο, ποῖ καταθήσεις ; Soph. — как исполнишь (досл. оплатишь) ты то, что обещал?21) отплачивать, возмещатьκ. τινι χάριν Pind. — отблагодарить кого-л.
22) med. иметь право на возмещение, aor. заслужить(χάριτα μεγάλην Her.)
εὐεργεσίαν ἔς τινα καταθέσθαι Thuc. и χάριν καταθήσεσθαί τινι Xen., NT. или πρός τινα Dem. — оказать кому-л. услугу23) med. приобретать, стяжать(κλέος Her.; δόξαν Thuc.; φιλίαν παρά τινι Xen.)
ἔχθραν πρός τινα καταθέσθαι Lys. — навлечь на себя чью-л. вражду (ср. 18)24) вносить, заносить, записывать(τι εἰς μνήμην Plat.; εἰς βιβλίον Dem.)
25) med. расходовать, употреблять(τέν σχολέν εἴς τι Plut.)
-
8 γελαω
эп. тж. γελόω и γελοιάω (aor. ἐγέλασα - эп. (ἐ)γέλασ(σ)α, дор. ἐγέλαξα)1) смеяться(τί τοῦτ΄ ἐγέλασας ἐτεόν; Arph.)
δακρυόεν γελάσασα Hom. — смеясь сквозь слезы;γ. χείλεσιν Hom. — смеяться (одними) губами, т.е. принужденно2) веселиться, ликовать3) сиять, блистать, сверкать(χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς Hom.; ὀπὴ λειριοέσσῃ Hes.)
4) насмехаться(ἐπί τινι Hom., Aesch., τινος и τινι Soph. Arph., ἐπί τινος и ἐπί τινι Xen. и τι Arph., Xen.)
ἕνεκα τοῦ γελασθῆναι Dem. — для посмеяния;γελᾶσθαι πρός и παρά τινος Soph. — быть предметом чьих-л. насмешек -
9 ψυχαγωγεω
1) ( о Гермесе) вести души усопших (в царство теней)(τῷ Πλούτωνι Luc.)
2) вызывать души чарамиτοὺς τεθνεῶτας ψ. Plat. — вызывать души умерших
3) обольщать, очаровывать, пленять, увлекать(πολλοὺς τῶν ζώντων Plat.; τοὺς ἀκούοντας Isocr.)
ἐψυχαγώγησάν τινα ὥστε συναποχωρῆσαι μεθ΄ ἑαυτῶν Polyb. — они соблазнили кое-кого отправиться вместе с ними;ψυχαγωγεῖσθαι ὑπό τινος Plat., τινι Dem., ἐπί τινι Diod. и ἔν τινι Luc. — увлекаться (развлекаться, пленяться) чем-л. -
10 αντιποιεω
1) делать в ответ, отплачивать, воздавать(ἀγαθὰ ἀ. τινα Xen.)
ταῦτα ἀ. Plat. — отплачивать тем же2) med. добиваться, домогаться, стремиться, претендовать(τινος Thuc., Isocr., Plat., Arst., Dem., Plut.; ἀ. ἐπιστασθαί τι Plat.)
ἀ. μετεῖναί τινος Plat. — стремиться к участию в чем-л.3) med. оспаривать, соперничать(τινί τινος и τινι περί τινος Xen.)
οἱ ἀντιποιούμενοι Arst. — соперники;συνέβη ἐπὴ πολὺν χρόνον ἀντιποιησαμένους τέλος ἐκπεσεῖν ἐκ τῆς πόλεως Polyb. — вышло так, что после долгого сопротивления они были, наконец, выброшены из города -
11 βοηθεω
1) спешить или приходить на помощь(ἐς или ἐπὴ τόπον τινά Her., Thuc., Xen. и πρὸς πόλιν τινά Plut.; τινι ἀντία τινός Her.; τινι πρός τινα и πρός τι Xen.)
2) помогать, содействовать(τινι χρήμασι Arst.)
β. ἐπὴ τὰς ναῦς Thuc. — оказывать помощь флоту;β. τινι τὰ δίκαια Xen. — заступаться за чьи-л. законные права;β. εἴς τι Arst. — помогать чему-л. и в чем-л.;βοηθεῖσθαι παρά τινος Arst. — получать помощь от кого-л.;β. πρός τι Arst. — содействовать чему-л. и предохранять от чего-л.3) оказывать врачебную помощь, лечить -
12 επιθυμια
ἥ1) желание, влечение, жажда, страсть(τινός Thuc., Plut. etc., περί τινα и περί τι Isocr., Plat., πρός τινα и πρός τι Xen., Arst., Polyb.)
ἐ. σίτου Thuc. — голод;ἐ. ὕδατος и τοῦ πιεῖν Thuc. — желание пить, жажда;εἰς ἐπιθυμίαν τινὸς ἐλθεῖν или ἀφικέσθαι Plat. — возыметь желание, пожелать чего-л.;ἐπιθυμίαν ἐμποιεῖν τινι εἴς τινα Thuc. или ἐπιθυμίαν τινὸς ἐμβάλλειν τινί Xen. — внушить кому-л. влечение к кому(чему)-л.2) страстность, пылкость(ἐπιθυμίᾳ μὲν ἐλάχιστα κατορθοῦνται, προνοίᾳ δὲ πλεῖστα Thuc.)
3) замысел(ἐ. δόλιος Eur.)
-
13 χολοω
раздражать, озлоблять, сердить(τινα Hom., Hes.; τινά τινι Soph.)
; med.-pass. раздражаться, сердиться Hom., Hes., Pind., Trag. etc.χολωτὰ ἔπεα Hom. — гневные слова;
κεχολῶσθαι ἐνὴ φρεσίν, θυμῷ, κῆρι, κῆρ или κηρόθι Hom. — разгневаться, вспылить; -
14 αγχου
Iadv. близко, вплотную, рядом(ἱστάμενος Hom.)
οἱ ἀγχοτάτω προσήκοντες Her. — ближайшие родственникиII(τινος и τινι Hom., Pind., Her.)
ἀγχοτάτω τινός Her. — в непосредственной близости с чем-л.;ἀγχοτάτω и ἀγχότατά τινος и τινι Her. — весьма похоже на что-л. -
15 ενδιδωμι
(fut. ἐνδώσω, aor. ἐνέδωκα, pf. ἐνδέδωκα)1) передавать, вручать(πράγματα τῷ δήμῳ Thuc.; τέν φιάλην τινί Xen.)
χερὸς στηρίγματα ἐνδοῦναί τινι Eur. — дать кому-л. опереться на свою руку2) сдавать, отдавать(πόλιν и πράγματά τινι Thuc.)
3) выдавать(τινὰ τοῖς πολεμίοις Plat.)
4) предавать5) давать, предоставлятьοὐκ ἐ. πρόφασιν οὐδενὴ κακῷ γενέσθαι Thuc. — никому не давать повода к малодушию;
ὅσον ἐνέδωκαν αἱ μοῖραι Her. — насколько позволила судьба;λαβέν ἐνδέδωκας Arph. — ты дал (мне) за что ухватиться, т.е. я ловлю тебя на слове;ἂν ἐνδῷ καιρόν Dem. — если он подаст удобный повод;ἐπὴ αἵρεσίν τινα ἐνδοῦναι αὑτόν Polyb. — отважиться на какое-л. предприятие6) (тж. ἐ. μέλος Arst.) задавать тонοἱ ἐνδιδόντες (τῶν χορῶν) Luc. — запевалы или дирижеры хоров;
ἐνδοῦναι καὴ συνάψαι Arst. ( об ораторе) — сделать вступление и связать (с дальнейшим), т.е. перейти к существу дела7) вызывать, причинять(μηδὲν πικρόν τινι Eur.; λὺγξ σπασμὸν ἐνδιδοῦσα Thuc.)
8) проявлять, обнаруживать, выказывать(δικαιοσύνην καὴ πιστότητα Her.; μαλθακόν τι Eur.)
9) вызывать, внушать(ὑποψίαν Plat.; ἐλπίδας и μαλακίαν τινί Plut.)
10) прикладыватьἅρμασιν ἐ. κέντρον Eur. — стегать лошадей
11) поддаваться, уступать(τοῖς λόγοις τινός Arst.; τινί Plut.)
ἐνδοῦναί τι Thuc. — проявить некоторую уступчивость;οἴκτῳ ἐνδοῦναι Thuc. — разжалобиться;τὰ ἐνδιδόντα τῶν μέ ἐνδιδόντων ἀκοπώτερα ἐγκατακλιθῆναι Arst. — мягкие ложа менее утомительны для лежания, чем жесткие12) поддаваться, обрушиватьсяτῶν ἐρεισμάτων οὐ δυναμένων ὑποφέρειν τὸ βάρος, ἀλλ΄ ἐνδόντων Polyb. — когда подпоры не выдержали тяжести и подломились
13) отступать(οὐκ ἐνέδοσαν οἱ ξύμμαχοι Thuc.)
14) обнаруживать склонность, склоняться(τῇ τῶν πλειόνων γνώμῃ Dem.; πρὸς τέν εἰρήνην Plut.)
15) проваливаться, становиться впалым16) предаваться(τῇ ἡδονῇ и πρὸς ἡδονήν Arst.)
ἐνδοῦναι πρὸς ὕπνον Plut. — заснуть17) слабеть, ослабевать(ἥ δύναμις ἐνδίδωσι Plut.)
τὸ ἐνδιδοῦν ἐν τοῖς πόνοις Luc. — усталость от трудов;οὐδέν τι πρὸς τέν συμφορὰν ἐνδούς Plut. — нисколько не будучи сломлен поражением18) вливатьсяἐνδιδόντος μὲν τοῦ ποταμοῦ, ἔχοντος δὲ οὐδαμῇ ἐξήλυσιν Her. — так как река разливается (по равнине), но выхода не имеет
19) открывать, отворять(μικρὸν τέν θύραν Plut.)
-
16 απεχω
эп. тж. ἀπίσχω (fut. ἀφήξω и ἀποσχήσω, aor. 2 ἀπέσχον) тж. med.1) держать вдали, удерживать, не допускатьἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἱρῶν Her. — не допускаться к принесению в жертву;ἄπεχε φάσγανον Eur. — убери меч;οὐδὲν ἀπέχει Plat., Plut. — ничто не мешает;ἀπέσχεσθαι χεῖράς τινος Aesch. — не прикасаться к кому-л.2) med. воздерживаться, удерживаться, тж. отказываться(πολέμου Hom.; εὐνῆς HH.; βαναύσων ἔργων Arst.; οἴνου Arph.; τροφῆς, ἡδονῶν Plut.; τοῦ ποιεῖν τι Xen., (τοῦ) μέ ποιεῖν τι Thuc., Dem. и τὸ μέ ποιεῖν τι Xen., Plat.)
3) med. оставлять нетронутым, щадить(τινος Her., Xen., Plut.)
4) отделять, отграничивать(αὐχένα ἀπ΄ ὤμων Hom.)
5) быть удаленным, отстоять(ἒξ σταδίους τινός Thuc.; πολλῶν ἡμερῶν ὁδον Xen.)
ἴσον τῶν ἐσχάτων ἀ. Plat. — находиться на равном расстоянии от оконечностей6) перен. быть далеким, не быть причастным(τοῦ ποιῆσαί τι Isocr.; med. γεωμετρίας Plat.)
7) разниться, отличаться(πάντων ἀνθρώπων Xen.)
8) получать сполна(ἀπόκρισιν Aeschin.; καρπὸν τῶν πονηθέντων Plut.)
ἀπέχει NT. — довольно, кончено -
17 εμποιεω
1) вделывать, вставлять(πύλας ἐν πύργοις Hom.)
ἐ. ἴχνεσιν ἴχνη Xen. — идти по старым следам2) (внутри чего-л.) устраивать(λάκκους ὕδατος ἐν τοῖς καπηλείοις Arph.; med. χοροὺς ἀκροτάτῳ Ἑλικῶνι Hes.)
3) производить, создавать(κίνησιν Arst.)
4) (ложно) присваивать, приписывать5) причинять, вызывать(σκοτοδινίαν τινί Plat.): (χρόνου) διατριβέν ἐμποιῆσαι Thuc., Plut.; вызвать задержку; χρόνους ἐμποιῆσαί τινι Dem. затянуть (замедлить) что-л.
6) доставлять, возбуждать(ἀλγηδόνας καὴ ἡδονάς Plat.)
7) внушать(ἐπιθυμίαν τινὴ ἔς τινα Thuc.; μῖσος Plat.; τὰ μέτρα τινί Luc.; ὑποψίας κατ΄ ἀλλήλων Plut.; λήθην ἢ συνήθειάν τινος ἐμπεποιηκέναι τινι Dem.)
ἐμποιῆσαί τινι, ὡς πειστέον εἴη Κλεάρχῳ Xen. — внушить кому-л. послушание Клеарху -
18 θιγγανω
(fut. θίξω и θίξομαι, aor. 2 ἔθῐγον, part. θιγών; inf. aor. pass. θιχθῆναι Sext.)1) касаться, прикасаться, дотрагиваться(θ. τινὸς χερσί Aesch., χερί Eur. или διὰ χειρῶν Soph.; τῆς κεφαλῆς Xen.; ποτὴ χεῖλός τινος Theocr.)
θιγγαν όμενος ψυχρός Arst. — холодный на ощупь;μέ ἃ (= ταῦτα ὧν) μέ ἔθιγες ποιοῦ σεαυτῆς Soph. — к чему ты непричастна, в том не вини себя (досл. того и не делай своим);πατρὸς φιλότητι θ. Soph., — с любовью приникнуть к отцу;ὠλέναις θιγεῖν τέκνου Eur. — обнять руками дитя;εὐνῆς τινος θιγεῖν Eur. — осквернить чьё-л. ложе;θ. γλώσσῃ παντὸς λόγου κακοῦ καὴ πανουργίας Soph. — держать злые и преступные речи2) нападать(τινός и τινά NT.)
τίς ἂν ἔτλη σώματος τοῦ σοῦ θιγεῖν ; Eur. — кто осмелился поднять руку на тебя?;θ. θηρός Eur. — поражать зверя;ἔθιγε καὴ Ἀλεξάνδρου διαβολή Plut. — клевета задела и Александра3) затрагивать, трогать, волноватьθιγγάνει σέθεν τόδε ; Eur. — это волнует тебя?;
ἔθιγες ψυχῆς, ἔθιγες δὲ φρενῶν Eur. — ты поразил (все мои) чувства и мысли4) ( в речи) касаться, затрагивать, задевать5) достигать, получать, приобретать(τινός и τινί Pind.)
οὐ δυνάμενοι θιγεῖν ἄλλης αἰτίας Arst. — не будучи в состоянии найти другую причину -
19 χωριζω
I[χώρα] помещать, ставить(τέν τάξιν ἐπὴ τῷ μέσῳ Xen.)
II[χωρίς I]1) отделять, разделять, разобщать(τι καί τι и τί τινος Plat.)
χωρίσαι τι κατὰ φυλός Xen. — разбить что-л. на категории;αἱ γνῶμαι κεχωρισμέναι Her. — разделившиеся мнения, разногласие;τούτου χωρισθεῖσ΄ ἐγὼ ὄλλυμαι Eur. — без него я погибну;χωρισθῆναι Polyb. — отделиться, уйти;χωρισθεὴς εἰς Χαλκίδα Polyb. — ушедший в Халкиду;χωρίζεσθαι ἐκ τοῦ χάρακος Polyb. — удаляться от вала;κεχωρισμένη ἀπὸ τοῦ ἀνδρός Polyb. — разведенная с мужем;οἱ χωρίζοντες «разделители» (т.е. те грамматики, которые приписывали «Илиаду» и «Одиссею» различным авторам)2) разграничивать, различать(τι καί τι Plat.; τι ἀπό τινος Arst.)
πολὺ κεχωρισμένος τινός Polyb. — сильно отличающийся от чего-л.; -
20 αναλισκω
ἀναλίσκω, ἀνᾱλόω(impf. ἀνήλισκον и ἀνήλουν или ἀνάλουν, fut. ἀνᾱλώσω, aor. ἀνήλωσα и ἀνάλωσα, pf. ἀνήλωκα и ἀνάλωκα; pass.: fut. ἀνᾱλωθήσομαι, aor. ἀνηλώθην и ἀνᾱλώθην, pf. ἀνήλωμαι и ἀνάλωμαι)1) расходовать, тратить, употреблять(τρεῖς μνᾶς Arph.; χρήματα εἴς τινα и εἴς τι Xen., Plat., Arst., Plut., ἐπί τινι Plat., πρός τι, ὑπέρ τινος и τινί Dem.)
2) растрачивать, расточать, терять(ἔπη Arph. и λόγους Dem.; σώματα πολέμῳ Thuc.; ἴδια Arst.; χρόνον καὴ πόνον Plat.; μάτην ὅ βίος ἀνάλωται Plut.)
3) уничтожать, истреблять, губить, убивать(τινά Trag., Thuc.; θηρία Xen.; τὸ γήϊνον πᾶν γένος Plat.)
οἱ ἀναλωθέντες Aesch. — убитые;ὡς ἕκαστοι ἐδύναντο ἀνηλοῦντο Thuc. — (некоторые из осажденных) покончили с собой кто как мог4) исключать, устранять
См. также в других словарях:
τίς — τί, ΝΜΑ, και ηλειακός και λακων. τ. τίρ Α (ερωτ. αντων.) 1. (σε ευθεία ερώτ.) ποιος (α. «τίνος είναι το παιδί;» β. «ὦ ξεῑνοι, τίνες ἐστέ;», Ομ. Οδ.) 2. (το ουδ.) τί (ως έκφραση θαυμασμού ή περιφρόνησης) πόσο (α. «τί ωραίο σπίτι!» β. «τί κακός που … Dictionary of Greek
τάσσω — ΝΜΑ, και αττ. τ. τάττω Α 1. βάζω, τοποθετώ σε κατάλληλη θέση 2. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) τεταγμένος, η, ο και μόνο στη νεοελλ. και ταγμένος, η, ο α) τοπ. ο παρατεταγμένος β) χρον. ο καθορισμένος από πριν, προδιαγεγραμμένος νεοελλ. 1. ορίζω … Dictionary of Greek
ευθυμώ — (ΑΜ εὐθυμῶ, έω) [εύθυμος] είμαι εύθυμος, βρίσκομαι σε εύθυμη, σε χαρούμενη κατάσταση νεοελλ. βρίσκομαι σε ελαφρά μέθη («ήπιε λίγο κρασί και ευθύμησε») μσν. 1. χαίρομαι 2. ξενοιάζω αρχ. 1. κάνω κάποιον εύθυμο, προκαλώ ευθυμία σε κάποιον 2. παθ.… … Dictionary of Greek
γίνομαι — (AM γίγνομαι και γίνομαι) 1. δημιουργούμαι, αποκτώ ζωή, υπόσταση 2. (για γεωργικά προϊόντα) παράγομαι 3. συμβαίνω, πραγματοποιούμαι 4. καθίσταμαι, αποβαίνω 5. είμαι, υπάρχω 6. (για αριθμητικά ποσά) προκύπτω, εξάγομαι από πράξεις ή υπολογισμό 7.… … Dictionary of Greek
τίθημι — ΝΜΑ (μέσ. παθ.) τίθεμαι τοποθετούμαι νεοελλ. (κυρίως σε φρ.) α) «τίθεμαι επικεφαλής» i) μπαίνω πρώτος στη σειρά ii) μτφ. γίνομαι αρχηγός, προΐσταμαι β) «τίθεμαι επί ποδός» δραστηριοποιούμαι, κινητοποιούμαι γ) «τίθεμαι επί το έργον» καταπιάνομαι… … Dictionary of Greek
τις — τι, ΝΜΑ, και κυπρ. τ. και αρκαδ. τ. σις, και θεσσ. τ. αρσ. και θηλ. κις, ουδ. κι, Α (αόρ. εγκλιτ. αντων.) (στη νεοελλ. μόνο ως λόγιος τ.) 1. κάποιος, ένας («καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν», Ομ. Οδ.) 2. κάποιος από πολλούς 3. (με περιοριστική ή… … Dictionary of Greek
χάρη — Η με διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας μη εκτέλεση ή ελάττωση ποινής που επιβλήθηκε με αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση. Θεωρείται ιδιότυπος θεσμός και είναι προνόμιο του αρχηγού του κράτους, ο οποίος επεμβαίνει με αυτό τον τρόπο στον τομέα… … Dictionary of Greek
υπέχω — ὑπέχω ΝΜΑ [ἔχω] νεοελλ. αρχ. φρ. α) «υπέχω λόγον» υπόκειμαι σε λογοδοσία, καλούμαι να λογοδοτήσω β) «υπέχω ευθύνην [ή «ευθύνας]» είμαι υπεύθυνος για κάτι γ) «υπέχω δίκην» δικάζομαι μσν. αρχ. 1. υποκλίνομαι («ὑπέχουσι τῇ εὐλογίᾳ τὴν κεφαλήν», Γρηγ … Dictionary of Greek
παρέχω — ΝΜΑ 1. δίνω κάτι σε κάποιον, εγχειρίζω («δῶρα μέν, αἰ κ ἐθέλησθα, παρασχέμεν», Ομ. Ιλ.) 2. προμηθεύω, χορηγώ 3. προξενώ, προκαλώ (α. «η παρουσία σου μάς παρέχει ευχαρίστηση» β. «ἀλλήλησι γέλω τε καὶ εύφροσύνην παρέχουσι», Ομ. Οδ.) 4. προσφέρω (α … Dictionary of Greek
φοβούμαι — φοβοῡμαι, έομαι, ΝΜΑ, και φοβάμαι Ν και φοβᾱμαι Μ, και τ. ενεργ. φοβῶ, έω, Α 1. διακατέχομαι ή καταλαμβάνομαι από φόβο, αντιμετωπίζω με φόβο κάποιον ή κάτι (α. «φοβάται τον πατέρα του» β. «φοβάμαι τη μοναξιά» γ. «φοβάμαι να βγω έξω με τέτοια… … Dictionary of Greek
όνησις — ὄνησις, εως και δωρ. τ. ὄνασις, ιος, ἡ (Α) 1. χρησιμότητα, ωφέλεια, κέρδος 2. απόλαυση, ευτυχία 3. φρ. α) «ὄνασίς ἐστί τινι» ωφέλεια ή χαρά για κάποιον β) «ἔπ ὄνασίν τινι» και «εἰς ὄνασίν τίνος» για τη χαρά και την ευτυχία κάποιου γ) «ὄνησιν ἔχω» … Dictionary of Greek